Turks.nl RedactieNa een high tea met de chicks, waarbij mijn biologisch klokje een melding gaf dat er wellicht een test gedaan moest worden, zocht ik naar een drogisterij om een test te kunnen kopen. Even lijkt het net of je iets gaat stelen. Je hebt het gevoel dat heel de winkel naar je kijkt en iets koopt wat niet mag. Sta je dan. Voor het rek met zwangerschapstesten. Je hebt diverse merken en soorten. Welke koop je dan? We gaan voor ka-li-tee!!!! Snel naar de kassa…ik voelde me een teenage-maybe-mummy-to-be. Nu komt het wel erg dichtbij. Ga ik nog vier uur wachten op mijn echtgenoot (hij was aan het werk), of zoek ik de eerste beste sanitaire voorziening op in het centrum van Rotterdam. Precies! Ik trok de spanning niet meer en liep regelrecht naar KFC. Echt lang duurde het niet; KRUIS. Ik zat te klungelen met de bijsluiter en wist nou nog steeds niet, of ik wel/niet zwanger was. Zocht naar een samenvatting, damn wat duurde dit lang. En toen: ‘u bent zwanger’. Ik liep half in coma naar buiten en belde gelijk mijn echtgenoot. ‘Waar ben je, ben je alleen?’. Vervolgens ging ik in elke taal zweren, dat wat ik nu zou gaan vertellen echt geen geintje was. Dat is nou het nadeel als je elke maand je vent in de maling neemt. ‘Koop nog een test’! Dit keer liep ik naar een andere drogisterij om een andere test te kopen. Gevoelsmatig moest ik naar een andere winkel en een andere test kopen. Oke, op zoek naar een sanitaire voorziening voor mijn second opinion! Hoe kon ik het in mijn hoofd halen om naar de KFC te lopen? Ma little baby, chicken, in de KFC. Nee, ik ga heel me leven voor kwaliteit. Dus deze actie moest ik ook upgraden. Regelrecht naar de Bijenkorf!!!!! Dit keer had ik een digitale test gekocht. Binnen enkele seconden zou er iets op het schermpje te komen staan: ZWANGER. Oké, dank je wel. Ik ben echt zwanger. Geen joke. How is life now?
Mijn transitie naar de man!
Ja, je leest het goed. Al ruim 18 weken zit ik in een transitieproces om een man (lees: gozer) te worden. Wie was ik eerst? En wat word ik nu? Ik was eerst een huppelt®ut die elke vrijdagmiddag bij de kapper zat. Vervolgens naar de Chinees ging om mijn nageltjes en voetjes te doen en vervolgens als een klassieke ‘voetbalvrouw’ lunchen met mijn vriendinnen. Elegantie en allure moeten volgens mij in elk DNA van een vrouw zitten. En toen….TRANSFORMING TO A GUY! WTF HAPPEND? Door mijn zwangerschap verloor ik in de eerste 18 weken al mijn vrouwelijkheid. Nooit, nimmer heb ik ooit een boertje naast mijn man gelaten….tot die ene bewuste avond. BURB! Zonder schaamte, liet ik me gaan. Een van de bekende zwangerschapskwaaltjes is maagzuur, dus boeren schijnt normaal te zijn. Abernatürlich, had ik daar ook last van. Mijn man, die naast me zat keek me vol verbazing aan. Zijn eigen vrouw die boertjes verafschuwd, zat ongegeneerd te boeren. ‘Ja, sorry schat…je weet toch BABY’. Voorheen at ik nooit ‘s ochtends. Simpel geen tijd. Nu? Elke ochtend maak ik vier bouwvakkers boterhammen, 2 appels en neem ik liga mee naar werk. Mijn man dacht in het begin, dat dit zijn lunchpakket was. ‘Honey, dit is mijn ontbijt…je weet toch BABY’. En ik lieg niet, als ik zeg dat ik rond 11.00 uur al zat te dromen van mijn lunch. Tijdens mijn lunch nam ik nog eens vier boterhammen. Ik (vr) at als een gozer. Last van mijn hormonen? Nu ben ik van nature al een dramaqueen, dus dat overtreffen is geen kunst. Wel zat ik laatst tijdens het 18.00 uur journaal een potje te janken. Dikke krokodillentranen over mijn wangen. Waarom? Dat weet ik nou nog steeds niet. Na het potje janken ben ik keihard gaan lachen. Ik zat voor het eerst in me leven zonder enige aanleiding te huilen. De hormonen gieren door je lichaam tijdens je zwangerschap.
But ladies, don’t worry! G-unit is back. Ik ben inmiddels aan het integreren naar mijn vrouwelijke kant. Alle ronde vormen krijg van ik van moeder natuur cadeau. We zijn bijna op de helft, wordt vervolgd!
