Winterdik

Alleen beginnen deze tradities te veranderen. De ongeschreven wet van lijnen van lente tot herfst is aan het vervagen. Iedereen om mij heen is bewust. Bewust van voeding, lichaam, geest, gewicht en levensstijl. Er is een zen virus aan het dwarrelen terwijl ik de reserves van mijn lovehandles probeer bij te vullen.

Ik heb me verzet, maar ook ik ben uiteindelijk geïnfecteerd. Voornamelijk omdat mijn lichaam rare vormen begon aan te nemen. Maar mijn ego heeft liever dat ik het verwoord als bezweken onder de sociale druk.

Ik heb mijn huiswerk goed gedaan. Inmiddels ken ik het verschil tussen verzadigde en onverzadigde vetten, waarom koolhydraten niet goed zijn, de voor- en nadelen van zuivel, brood en pasta en ik weet zelfs hoeveel calorieën er zitten in een kopje koffie. Fairtrade en biologische producten are my friends.

Ik kook elke avond bewust, ten opzichte van de dagen dat ik slapend kookte en ik maak elke dag netjes mijn lunch klaar voor de volgende werkdag. Mijn gezonde tussendoortjes snij ik op het werk met mijn eigen fruitmes zodat ik al verzadigd ben voordat ik het daadwerkelijk opeet. Ik drink zelfs dagelijks een glas bloedsinaasappelsap. Ja, bloed-sinaas-appel-sap. Vers geperst uiteraard. Alles wat niet vers, fairtrade of ‘echt’ is heeft niets te zoeken in mijn lichaam. Lief voor mijn lijf.

Maar mijn bankpas vindt het niet zo leuk. Leven in balans is DUUR! Begrijp me niet verkeerd, ik sta oprecht achter eerlijke handel. Ik gruwel van beelden die arbeidsomstandigheden tonen waarin mensen en helaas meestal kinderen in moeten werken. Ik heb het over de tros van drie biologische tomaten van 4,99, terwijl het bespoten spul een euro kost. De luchtvervuiling vanuit Botlek Rotterdam heeft mijn gezondheid toch wel permanent beschadigd. Waarom moet ik dan extra betalen omdat die ene tomaat wel ‘eerlijk’ is verbouwd? Verbouw alles dan eerlijk. Dan kunnen we allemaal eerlijk en biologisch eten en misschien de effecten van de luchtvervuiling een beetje tegengaan.

Ik lees serieus alle ingrediënten van een pak appelsap omdat ik moet voorkomen dat er kunstmatige zoetstoffen inzitten. Daar krijg ik rimpels van. Die kleine lettertjes. En de cellulitis die ik niet krijg van geconcentreerd sap, krijg ik toch wel van koffie.

Staat genieten en bewust leven gelijk aan een duur leven? Ik wil geen horror verhalen over light producten horen, ik wil gewoon cola. Ik wil me niet schuldig voelen omdat ik mijn koffie niet bij Max Havelaar heb gekocht, ik wil genieten. Ik wil een pizza eten, zonder dat ik me daarna opgeblazen en lelijk voel. En wat ik het allerliefste wil? Niet mijn adem 42 seconden inhouden om de rits van mijn jurk te dichten.

Maar goed, we weten allemaal dat ik straks de totale aantal calorieën en de Fairtrade gehalte van mijn dagmenu voor morgen ga nakijken.

Want…daar ben ik nu eenmaal vrouw voor.